κι εγω λοιπον το ξαναβαζω
και απλωνω λιγο το πλαισιο.
ετσι κανω παντα.
με πρωην, νυν και κυριως με οσες-θα-ηθελα-να-ειναι-αλλα-επειδη-ειμαι-τελειως-καθυστερημενος-και-τεραστιο-κοτοπουλο-ποτε-δεν-καταληγουν-να-ειναι επομενες.
[και οχι μονο τοτε, βεβαιως,
αλλα ας μην το ξεχειλωσω τοσο πολυ.
ας παραμεινουμε στο πεδιο ερωτικης συντροφικοτητας.
προς το παρον.]
1 σχόλιο:
τωρα που το ξανασκεφτομαι,
μαλλον αλλιως το εννοει ο σμιθ,
αλλα καπως πιο ολοκληρωμενο και σωστο μου ειχε ταιριαξει στο κεφαλι
νωριτερα.
δεν πειραζει.
εμμενω στην αρχικη μου τοποθετηση.
Δημοσίευση σχολίου