29 Ιανουαρίου 2010

σήμερα Παρ 29 Ιαν 10 : Βαρσαμία, Βαρσάμω, Βαλσάμω, Βαλσαμία, Βαρσιμαίος, Βαρσάμης, Βαλσάμης (πηγή : www.eortologio.gr)

Με την ευκαιρία του θέματος, θα ήθελα να σας ενημερώσω για την ταπεινή μου άποψη περί ελιτισμού η οποία συνόδεψε το κρύο αεράκι στη μάπα μου στο δρόμο για εδώ που είμαι τώρα. Το πραγματικό θέμα είναι η έννοια του "επιπέδου".
Η ετυμολογία της λέξης επίπεδο θα μπορούσε να προέρχεται από την πίπα και αυτά που την περιτριγυρίζουν για να την κερδίσεις.
Επίσης πιθανή προέλευσή της είναι η διαφορά στο χώρο που δημιουργείται από μία πίπα.
Πραγματικά, μία πίπα μπορεί να ορίσει επαρκώς τη λέξη επίπεδο.
Και φυσικά δεν είναι απαραίτητο πως τα προηγούμενα σχόλια είναι σεξιστικά.(όλοι ξέρουν, μέχρι και οι πέτρες, πως ο αρτιέμ κάνει τις καλύτερες πίπες και έτσι έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει, τόσο χαμηλά δηλαδή).
Το επίπεδο μεταφορικά, θα μπορούσε να εξηγείται από ένα φορτηγό και το πως πρέπει να ανέβεις εκεί πάνω για να κατεβάσεις το γαμημένο τραπέζι του φίλου σου που μετακομίζει δέκα φορές το μήνα.

Θα μπορούσε όμως και να εξηγείται από την αναγνώριση της διαφοράς σχετικού και απόλυτου, ή αν θέλετε καλύτερα σχετικού και σχετικού.
Σχετικού με τα κοινά, με τα εγκόσμια, με τα καθημερινά ή
σχετικού με το απόλυτο, τη δημιουργία, την ανακάλυψη, τη ματιά στο απόκοσμο.

Ίσως έτσι να εξηγείται το μόνιμο ξεστόμισμα της φράσης "διαφορά επιπέδου" έπειτα από κάθε επιτυχημένη πεολειξία (εδώ δεν ταιριάζει το ομολογουμένως για ευνόητους λόγους).

Με το παραπάνω αδόκιμο απόσπασμα έχω ολοκληρώσει επιτυχώς τη σημερινή μέρα και μπορώ πλέον να βρω το επίπεδό μου σε καφέδες και καθημερινό όμορφο κάψιμο χρόνου

4 σχόλια:

moody allen είπε...

τι ωραιες που ειναι αυτες οι μερες..
ειδικα οταν εχεις πατησει πανω σε ενα θεωρημα.
το οποιο μαλιστα δεν εισαι υποχρεωμενος να εφαρμοσεις.
απλα ισχυει [γιατι ετσι] και μετα εισαι απλα περηφανος για το βαθος σκεψης του πολυπλοκα δομημενου εγγεφαλου σου.
και απαγκιστρωμενος πλεον απο την υποχρεωση να σκεφτεσαι [αφου το μυαλο σου μολις παρεδωσε το καθημερινο του χαρατσι στην παγκοσμια πνευματικη κοινοτητα]
νιωθεις πια ανετος να ασχοληθεις με τα ασημαντα κι ωραια.
ποση χαρα..

BlameMe είπε...

σουγκαρ εισαι θεος.

οχι.

σουγκαρ εισαι ο θεος.

αν τα εγραφες στα βυζαντινα 'η εστω στην καθαρευουσα, θα τα ψελνανε στην εκκλησια. κατευθειαν.

wake είπε...

μπορω να διαβάζω sugar με τις ώρες χωρις να καταλαβαίνω τίποτα.
είναι κάτι σαν τα goodys, δεν ξέρεις τι τρως αλλά είναι τόσο νοστιμα που δεν έχει σημασία.

κινδυνος κεφαλαιος είπε...

θα κάνω ένα σχόλιο εδώ, μόνο και μόνο για να θυμάμαι τι εννοούσα στο μέλλον, μιας και μου συμβαίνει συχνά τελευταία να φοβάμαι πως θα γεράσω απότομα ένα πρωί. ελπίζω να μην παρεξηγηθώ ως αυτάρεσκος, ήτοι ψώνιο και με βρείτε σε σακούλες σούπερ μάρκετ κανένα βράδυ.
η λέξη ε-πιπε-δο -> πιπε(ς) συνεπάγεται "αυτά που την περιτριγυρίζουν".
η διαφορά στο χώρο από μία πίπα δημιουργείται λόγω της αναγκαστικής τοποθεσίας του πεους( δεν μπορεί να είναι πάνω από το στόμα σου δηλαδή και να βρίσκεστε στο ίδιο επίπεδο με τον πιπώνοντα/πιπούσα).
τέλος, ο λόγος που το έγραψα είναι για να αποτυπώσω το γιατί σνομπάρω τα μπουζούκια, τα ψώνια, τα εύκολα κλαμπάκια και γιατί κάποτε θεωρούσα κάποιους ψαγμένους, ίσως και ακόμη να το κάνω αυτό. Τι σημαίνει δηλαδή έχω επίπεδο και τι δεν έχω επίπεδο.

Πραγματικά, είναι διαφορετικό το επίπεδο να ασχολείσαι με τη δημιουργία και την ανακάλυψη από το να ασχολείσαι με κάτι που κάνει κάποιος άλλος. Άλλωστε, μπορεί να μη θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά όντως είναι μικρότητα να ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι. Στην περίπτωση των φίλων σου, αυτό δεν ισχύει γιατί ορίζοντάς τους ως φίλους, έχεις αναγνωρίσει καποιες αξίες σου σε αυτούς, ή κάποια χαρακτηριστικά που θα ήθελες να έχεις. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τελικά ασχολείσαι με τον εαυτό σου. Για το λόγο αυτό και κάποιος που πάλι δε θυμάμαι το όνομά του, τόνισε τον άπληστο εγωκεντρισμό του ανθρώπινου είδους.

Την επόμενη φορά που θα διαβάσω αυτά που έγραψα παραπάνω θα έχω την επιθυμία να ξεράσω με το πόσο ψώνιο είμαι. Μπορεί όμως και να μην είμαι αλλά απλά να καταπολεμώ τη μετριοπάθειά μου και το πόσο κότα έχω γίνει