26 Ιουνίου 2010

Σερετάηντ.

προχθές το βράδυ ξύπνησα, κοίταζα γύρω μου και αναρωτιόμουν σε ποιο θάλαμο στρατοπέδου είμαι. μετά από ένα λεπτό κατάλαβα ότι δίπλα μου ήταν η κοπέλα μου και ξανακοιμήθηκα. μέσα σε 2 μήνες έχω κοιμηθεί σε 6 διαφορετικά μέρη. μου τη σπάει να ξυπνάω κάθε πρωι και να καταναλώνω τα πρώτα δευτερόλεπτα της μέρας προσπαθώντας να αντιληφθώ που βρίσκομαι, άρα και τι να κάνω και με ποια ταχύτητα. θέλω να ξυπνήσω αύριο και να νομίζω ότι είμαι στο σπίτι του μπέλε και του σίμου. γίνεται;
παραπονιέμαι συνέχεια, ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες στην κω, αλλά όλα πάνε καλά και όπως είπε κι ο Λάζαρος: Αρχίδια, σκόνη θα καταλήξουμε και δε θα μας θυμάται και κανένας!

Θα μας θυμούνται? εγώ ξέρω ιστορίες για τον προπάππου μου, που φορούσε φουστανέλα και κρατούσε ένα σπαθί, για να κόβει τα κλαδιά που βρίσκονταν μπροστά του όταν περπατούσε! Μάλλον ποζεριά και καγκουριά της εποχής ήταν βέβαια! Για μας τι θα λένε? Για το μπέλε ότι πόσο ταλαντούχος καλλιτέχνης και αρχιτέκτονας ήταν. Για το σίμο πόσο τραίνο ήταν και ότι έσκαγε σε νησιά και μέσα σε 7 ώρες είχε 2 γκόμενες στο κεφάλι του. Για το σούγκαρ ακόμα θα αναρωτιούνται και θα μελετάνε τον εγκέφαλό του, ο οποίος θα έχει συντηρηθεί για μελέτες από επιστήμονες. Ο Μελίδης θα είναι διάσημος για τις καθυστερημένες μουσικές περφόρμανσηζ του καθώς και για τη διάσημη λίστα με τα αγαπημένα του 100 τραγούδια, που θα αποτελείται από 3.400 τραγούδια, και θα είναι το λινκ με τα περισσότερα βιουζ στη γουηκιπίντια. Για τον Ιωσηφίδη θα γίνονται γιορτές στα σχολεία, όπου θα διαβάζουν κείμενά του, που ανέβασε στο παρελθόν στο πενήντα και μία......
Μήπως όχι?
Ποιος θα θυμάται τη βόλτα με το σούγκαρ επιστρέφοντας από τον άνεμο πριν 3 χρόνια, που πήγαινε με 40 ? Το βάψιμο με γουέηκ αθηνών? Όταν χόρευα και κωλοτριβόμουν στο σίμο στο μπέντρουμ και επειδή δε με ήξερε νόμιζε ότι ήμουν γκέη?


Είμαι στην Καρδάμενα για κάποιες ώρες, κάθε τρίτη μέρα.
Ποιός θέλει να έρθει?

5 σχόλια:

μελ είπε...

τον δεύτερο μήνα που ήμουν φαντάρος, κοιμόμουν ένα βράδυ στο σπίτι της κωστάντιας, ήταν εκείνες οι δύο βδομάδες που ήμουν αθήνα. είχα διανυκτέρευση, και έπρεπε κάθε μέρα να μπαίνω μέσα στις 6.30. δηλαδή έπρεπε να σηκώνομαι περίπου στις 5, 5 και τέταρτο.

ένα πρωί σηκώθηκα μέσα στο άγχος, πήγα στην τουαλέτα, έριξα νερό σου κεφάλι μου, πήγα πιό μέσα στην τουαλέτα, έπλυνα τα δόντια μου, ξυρίστηκα, ξεκίνησα να ντύνομαι τρέχοντας και αγχωμένος. όταν κοίταξα το ρολόι ήταν 2.30.

αρτιέμ δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το άγχος του ξυπνήματος τον πρώτο καιρό, μόνο χέσιμο και άγχος. μονο. να ξυπνάς 7 φορές το βράδυ γιατί νομίζεις ότι σε πήρε ο ύπνος. τρόμος.

φαντάσου δηλαδή τον σίμο στον στρατό. μόνο αυτό. αν θα τον θυμούνται για κάτι, για πάντα, θα είναι για το πως θα αντιδράει στα ξυπνήματα. δεν θέλω καν να φανταστώ.

κατα τ'αλλα αρτιεμ, σοβαρά, παρόλο που ξέρω θα πεταχτεί ο κομπλεξικός κατσούπης να μου την πει πάλι, ο καθένας περνάει το ίδιο χάλια στον στρατό. και ο ζαχαρής ακόμα, είμαι σίγουρος ότι υπήρχαν πολλές φορές που υπέφερε όταν έπρεπε να κατέβει και να μπει μέσα, έστω και μία φορα τον μήνα.

άρα σε κάθε περίπτωση, προσπάθησε να κάνεις το μυαό σου να σταματήσει να σκέφτεται όσο πιό γρήγορα μπορείς, και απλά κάνε τις μέρες να περνάνε. επίσης, ειναι καλό που είσαι στο "σπίτι" σου, γιατί θα γλιτώσεις το να γινεις κωλόχοντρος από τα παγωτά και τα πανίνι και τις πορτοκαλάδες σαν και μένα.

και άρτιεμ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. προσπάθησε να πάρεις άδεια εκεί περίπου 19 με 24 αυγούστου που θα είμαστε όλοι στο πήλιο. δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να το κάνεις, αλλά θα ήταν τέλειο.

και μην αγχώνεσαι για την υστεροφημία σου. εγώ από την στιγμή που γνώρισα τον ζαχαρή και τον ιωσηφίδη κατάλαβα ότι μια ζωή θα έιμαι μικρός και ποταπός μπροστά τους. εγώ θα ήθελα να με θυμούνται σαν αυτόν που κοιμόταν καμιά φορά στο σίμο (μα καλά ρε μαλακα, όσοι φεύγουν από τον βόλο, αυτό το σπίτι τους λείπει και όχι το σπίτι τους. απίστευτο), αυτόν που χόρευε λάγνα για να ρίξει τον μπέλεμου, και αυτόν που γέμιζε καμιά φορά τα throwups του αρτιεμ. :)

moody allen είπε...

αρτιεμ, τα καλυτερα χρονια της ζωης μου.
περναω καλα, μονο απο τοτε που σε γνωρισα και επειτα.
ποτε δεν πιστευα οτι μπορει να υπαρξει τετοιο κρου και οφειλει την υπαρξη του σε σενα. δηλαδη σου χρωσταω οχι μονο την αγαπη σου, αλλα και την αγαπη του σουγκαρ, του μελ,...
σιγουρα δεν θα μπορεσω ποτε να στο ξεπληρωσω. θα μπορουσα να μη σε πιστεψω οτι δεν εισαι γκει και η ζωη μου θα ηταν διαφορετικη. οχι διαφορετικη, αλλη. παντως πρεπει να ξερεις οτι απο το υφος του μπελεμου, καταλαβαινες οτι κι αυτος δεν ηταν πολυ σιγουρος για τον αντρισμο σου. μαλλον φταιει οτι ειμαστε πολυ αντρηδες στην τουμπα.
ενηουεη, τωρα που θα φυγει και ο σουγκαρ και θα μεινουμε οι τελευταιοι του εν βολω κρου, νομιζω πως θα πεσω σε καταθλιψη και θα ζω μονο για τη στιγμη που θα ξαναγυρισουμε ολοι στο βολο και θα κανουμε γκραφιτι στα 'τοιχεια αντιστηριξης' του δρομου του πηλιου. σ'αγαπαω αρτιεμ.

μελ είπε...

η ζωη μου άλλαξε από τότε που γνώρισα τον άρτιεμ. και του σούγκαρ. όλοι το ξέρουν αυτό.

moody allen είπε...

αρτιεμ σου χρωσταμε την ευτυχια μας, λοιπον.

wake είπε...

πόσο αγάπη.
μα πόσο μα πόσο αγάπη!?
τα άλλα τα είπατε όλα.

υγ. να θύμισω οτι τον φιλόσοφο που έλεγε στο ποσ οτι όλοι θα καταλήξουμε σκόνη και κανένας δεν θα μας θυμάται, θα τον θυμομαστε για τα 3 ταυτόχρονα γλυφοκώλια που πηρε?!
οχι οχι, ας μην το θυμίσω.