19 Ιουλίου 2010

θα πω κάτι σημαντικο.

Ο,τι θα περίμενα ποτε να συμβεί στη μουσική ειναι απλά αυτό. Είναι μόνο αυτό.
Δεν μπορω να πω οτι είναι το αγαπημενο μου, άλλα ειναι η χρυση τομή των διφορουμενων μουσικών που μ αρεσουν.
Ειναι εντεχνο, ειναι hiphop, ειναι jazz, εχει λουπες που μου τεντώνουν τη σουφρα, ειναι κλάμα, είναι αλητεία, θελω να οδηγησω,να κάνω sex, να βάψω, να φάω. Θελω να το ακουω στο τερμα, θέλω να το ακουω πολύ σιγά, είναι συναρπαστικά βαρετό ,  κρατάει πολύ,  σχεδόν δε τελειώνει.
Μελίδη τι σκατά να κάνω?

Be a man my dad said
but what the hell he know
he lost his dreams
he lost his flow


2 σχόλια:

μελ είπε...

μπελε μου δεν διανοείσαι τι κλαμα είχα ρίξει όταν άκουγα αυτό τον δίσκο, το 2003. με τον ντραμερ μαζί. της πουτάνας, το είχα λιώσει. και αυτό το τρακ, πωπω μονο επος.

ρουτς μανούβα.

word.

wake είπε...

επος και κλωτσιά στο μουνί ρε μελ.
κλαίω.