5 Οκτωβρίου 2010

1-2, 1-2, mic check...

Αυτή τη στιγμή ζω τις τελευταίες 3 ωρες μου στο βόλο.
Δεν είναι η ώρα για rewind, ουτε για αποτίμηση, εξάλλου αυτή η πόλη πάντα μου άφηνε κάτι γλυκόπικρο και δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να καταλήξω να την εκθειάζω ή να την κράζω.

Αυτό που ξαναβρήκα τις τελευταίες μέρες και είχα χάσει όλο τον προηγούμενο χρόνο με διπλωματική και ερευνητικό είναι η αίσθηση της ακοής.
Σας έχουν συμβεί πολλά και διαφορετικά πράγματα τα οποία ποτέ δεν ακουσα στην πραγματικότητα. Δεν κατάλαβα τίποτε απο τα προσωπικά σας,  για τα μεταπτυχιακά και τις καινουριες σας δουλειές, για τα γκομενικά σας και τα υπαρξιακά σας. Δεν σας άκουγα γιατί  ήμουν απλα ένα κουφάρι  που κάνει διπλωματική, τρώει στον γκάντα  και έχει τα ''δικά'' του.
Αυτός ο χρόνος ήταν χάλια, ουτε γιατι διάβαζα πολύ, ούτε γιατι είχα άγχος, ούτε γιατί έχασε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα στο χαριλάου.
Ηταν χάλια γιατί δεν άκουγα.

1 σχόλιο:

κινδυνος κεφαλαιος είπε...

σκέψου όμως πως αυτή την παρατήρηση δε θα μπορούσε να την κάνει κάποιος που δεν μπορεί να ακούσει