13 Ιουλίου 2012

Βόλος και παλι.

πωπω, πολυ καιρο ονειρευομουν τη στιγμη που θα εγραφα αυτο το ποστ. ειχα κανει και σχεδια για το τι θα εγραφα, αλλα αργησε να ερθει τοσο πολυ που τα εχω ξεχασει.

το θεμα ειναι οτι σημερα παραιτηθηκα και επισημως απο τη δουλεια μου. και απο σεπτεμβρη θα ειμαι στο βολο.

αφου ξεσηκωσα ολο τον κοσμο και  εβγαλα 5000 κηρυγματα για το ποσο ωραιο ειναι να πας καπου στου διαολου τη μανα ή τουλαχιστον στην ευρωπη (στειλαμε και το σιμο στην αυστραλια), εγω επιστρεφω στο βολο.

δεν μου αρκει που ζω συνεχεια με σιφτ 10 ετων, μεσα στο παρελθον μου, τωρα θα εχω και το καταλληλο σετινκ γυρω μου.ισως ετσι πιστευω οτι θα μεινω νεος και δεν θα πεθανω.

χθες ειχα παει στο βολο για να κανονισω κατι λεπτομερειες και κοντεψα να βαλω τα κλαματα. μετα απο 5 χρονια στην αθηνα, που και για να χεσω χρειαζεται να παρω το αυτοκινητο, η βολτα με ποδηλατο στην παραλια του βολου μοιαζει σαν να εχω πεθανει και να εχω παει στον παραδεισο. δε λεω καλη η αθηνα, αλλα τωρα τελευταια  ιτ σακς. ιδιως ετσι οπωσ τη ζουσα εγω. οι κατσουπο-εμσιδεσ στα βπ βεβαια μια χαρα ειναι. θα επιστρεψω σε καποια φαση κ θα ρθω και γω εκει (νοτ).

βασικα, η αληθινη παρακμη της αθηνας ξεκινησε οταν εφυγε ο αγγελης. αυτο. (θα σε πετυχω στο επομενο χοπ εσενα)

βεβαια, απο την αλλη πολυ φοβαμαι οτι σε 15 ημερες θα εχω βαρεθει το βολο και σε 1 χρονο θα εχω ηδη καταληξει να πλενω πιατα στη γερμανια (οπως προεβλεψα στο "επομενα 50 χρονια της ζωης μου"). ειναι και αυτη η σκηνη απο το μανχαταν νομιζω, που παραιτηται ο γουντυ και μετα τον δειχνει χεσμενο να λεει οτι ηταν πολυ ηρωικη η στιγμη της παραιτησης αλλα τωρα φοβαμαι οτι θα πεινασω...

παντως σημερα χαρηκα τοσο πολυ και δεχθηκα τοσα πολλα συγχαρητηρια οσο καμια αλλη φορα. μαλλον, περιπου τοσα ειχα δεχθει και οταν ειχα μπει στη σχολη αυτη. 10 χρονια προσπαθεις να πετυχεις κατι και μετα αλλα 10 χρονια να το αναιρεσεις. ποσο ηλιθιος μπορει να ειμαι.

τεσπα. σκεψου οτι αν δεν ειχαν γινει ετσι τα πραγματα, δεν θα ειχα γνωρισει εσας. αυτο απο μονο του αξιζει 10000 ωρες σκοπιας. χαλαλι.

τωρα ηρθε η ωρα να γνωρισω το κρου του "50ki2". θα ψαξω να βρω πρωτα εναν τυπο που να μιλαει περιεργα, να ξερει πολλα, να διαφωνει με ολους και να μοιαζει με θυμωμενο μωρο. εναν σαν τον ζαχαρη δηλαδη. ο οποιος βεβαια θα πρεπει να εχει και εναν αυτιστικο φιλο με 25 ζευγαρια σταρο-ειδη παπουτσια που να κουβαλαει συνεχεια αγγλικα μουσικα περιοδικα. αυτος ο τελευταιος θα εχει και εναν αλλο φιλο απο την αθηνα, με μεγαλη μυτη, που θα περπαταει σαν να εχει πρισμενα αρχιδια και θα λεει ριμες θανατηφορες. και παει λεγοντασ. τους αρχιτεκτονες του κρου θα τους αντικαταστησω με γκομενες που μυριζουν πιο ωραια και δεν ειναι και ΠΑΟΚ.

ο πατερας μου ο καημενος του ηρθε λιγο αποτομα, αλλα ηταν τελειως κουλ. πριν ενα μηνα τον ειχε παρει τηλ ο αδερφος μου να του πει οτι η γκομενα του ειναι εγκυος και θα παντρευτουνε. ειναι 23 ο παναγιωτης. αρα, μετα απο αυτο, ολα οκ του φαινονται. η μανα μου απο την αλλη, νομιζει οτι εχω γινει καθηγητης πανεπιστημιου- και δεν της το βγαζεισ απο το μυαλο οτι δεν ειναι ετσι - οποτε ειναι πολυ χαρουμενη.

ksehasa na valo kai auto to link: learned helplessness: http://en.wikipedia.org/wiki/Learned_helplessness: Learned helplessness is a technical term that refers to the condition of a human or animal that has learned to behave helplessly, failing to respond even though there are opportunities for it to help itself by avoiding unpleasant circumstances or by gaining positive rewards...may result from a perceived absence of control over the outcome of a situation. Organisms which have been ineffective and less sensitive in determining the consequences of their behavior are defined as having acquired learned helplessness.

και κλεινω την εκθεση ιδεων γυμνασιου με ενα ρετρο κοματι:





1 σχόλιο:

Lopi είπε...

αυτό το "δεν υπάρχουν σχόλια" ήταν γιατί έχουμε μείνει όλοι εκστασιασμένοι με την είδηση?