13 Ιουνίου 2014





σημερα πηγα στο γιατρο για τον ωμο μου , που ποναει απο περσι το καλοκαιρι γιατι ειχα ξεσκιστει να πεταω πετρες στη θαλασα. ειδαμε μαζι αυτο το βιντεο, τον πληρωσα και εφυγα.

τωρα που εχω γερασει παντως, περνιεμαι πιο ευκολα για σοβαρος. αρκει να με πετυχουν σε φαση που δεν μιλαω πολυ. κατι ειναι και αυτο.

αυτοι που μιλανε λιγο, παντα τραβανε την προσοχη, φαινονται μυστηριοι, γοητευτικοι, καμια φορα και εξυπνοι. ειναι μεγαλη τεχνη να μην μηλας πολυ. δεν το εχω καταφερει ποτε. μα ποτε. θα θελα εστω για λλιγο ρε γαμωτο. 1 ημερα πχ. βεβαια, οπως μου ελεγε ο θανασης, - και το παρατηρησα και εγω μετα - τις περισοτερες φορες απλα δεν εχουν τι να πουν. για αυτο δεν μιλανε. δεν ειναι δηλαδη οτι γινονται εκρηξεις στο μυαλο τους αλλα αυτοι - ακριβοθωρητοι - επιλεγουν να τις κρατησουν για τα απομνημονευματα τους. απλα δεν εχει και πολυ δραση εκει μεσα 'η, κατι κινειται, αλλα μπλοκαρεται απο τοιχους συμπλεγματων και φοβων αποδοχης.

ακομα και αν ειναι ετσι, εμενα μου αρεσουν αυτοι που δεν λενε πολλα. μαρεσει ναμηλεν πολλα, μηλεν πολλα.

1 σχόλιο:

moody allen είπε...

nai alla esy eisai athlitis re. mi fovasai, tha se prosexei o giatros sta 40. apla deixtou ta kolpa pou kaneis sto sex kai tha katalavei oti i anthropotita xreiazetai ton astragalo sou.