So...

Δύο πραγματάκια:
α. Η ψυχολογική επιβίωση ως θέμα σκέψης (όπως λέμε συζήτησης) είναι εκείνο το οριακό σημείο στο οποίο αν δεν εκτελεστεί κάποια εξαιρετικά δραστική ενέργεια μεταμορφώνεσαι σε συμβιβα-ζόμπι
β. Διαβολικό άλλοθι: Δεν τους νοιάζει να βρούνε κλέφτες, δε σηκώνεται φρύδι που ψοφάνε αριστερά-δεξιά, τους ενδιαφέρει μόνο να είναι νταβάδες κι αυτό σε ερασιτεχνική βάση. Ποιος είναι ο ηθικός φραγμός να γαμάς ΕΣΥ κόσμο από κώλο καθ' ιδεολογία καθημερινά;

well