4 Απριλίου 2009

αφου λοιπον το ληξαμε

επιστρεφω απο κει που το αφησε ο κουραδιανος.
αυτο το τραγουδι με εκανε πολυ ευτυχισμενο αποψε.
για πολυ ωρα.
για καποιο λογο που μαλλον ξερω,
αλλα σιγουρα δεν μπορω να εξωτερικευσω πολυ ευκολα.

παρολο που το βιντεοκλιπ μου μοιαζει ωραιο
(δεν του εδωσα και πολυ σημασια ειναι η αληθεια)
προτιμω αυτο

γιατι ανεκαθεν ειχα ενα προβλημα με τα εγγλεζικα τραγουδια.
δεν καταλαβαινα ποτε τους στιχοι (αυστραλος τρομαρα μου).
(οπως πολυ κομπλεξικα παρατηρησε ο μελ
-ή ο σουπουκου, δε θυμαμαι-
μιλαω ελαφρως χειροτερα αγγλικα απο τον αρτιεμ).
για την ακριβεια οι μονοι στιχοι που συγκρατησα ποτε
χωρις τη βοηθεια του λυρικςμανια
ηταν το γουι γουιλ ροκ γιου
και το λετ ιτ μπι.
(μιλαμε για λισενινγκ επιπεδου Α τζουνιορ!)

.υγ στον γουεικ δεν αρεσε καθολου το τραγουδι.
''ανοστο-αοσμο-αγευστο.νεροβραστο.''
λες και εβλεπε θρασυβουλος-χαιδαρι κονσερβα.
αν δεν αρεσε σε κανεναν αλλον
παρακαλω να μη μου το πει γιατι θα πληγωθω.
ακους ζαχαρατε?

..υγ μελιδη?ποτε θα σταματησω να γραφω σαν και σενα
και θα βρω επιτελους το δικο μου στυλ?
μ'αρεσει πολυ παντως.
και οταν μεγαλωσω θελω να γινω συγγραφεας,
αφοτου αποτυχω σε ολα τα αλλα.
αλλα αν συνεχισω να σε αντιγραφω,
αντι για χανκ μουντυ θα μοιαζω πιο πολυ στη μία
(την καριολα την κορη του μπιλ).
με τη διαφορα πως οταν γνωριστηκαμε με το μελιδη,
εγω ημουν πανω απο 18..

...υγ το κανονικο.

1 σχόλιο:

BlameMe είπε...

too much of everything is never enough...

αυτο, το σκεφτομαι παντα οταν βλεπω τον τυπο να βαζει ζαχαρη και κανελλα στη μπουγατσα μου |(στου Σαββα)|