7 Ιουλίου 2009

paul auster - new york trilogy


το συνδρομο της καταδιωξης απο μια εμμονη ιδεα που σε παραλυει, μια ιδεα που εσυ ο ιδιος επινοησες, ενα μεγαλο δραμα το οποιο θα σε σωσει απο τις μικρες καθημερινες δυστυχιες σου

βεβαια, καποια στιγμη ανακαλυπτεις τη φαιδροτητα σου:

"γιατι η γνωση ερχεται σιγα σιγα και, οταν ερθει, συχνα εχει βαρυ προσωπικο τιμημα" .

τοτε ειναι που εφευρισκεις μια αλλη αυταπατη. ξανα.

ποιος μπορει να φερει αντιρρηση
?

μπακαλιαρε πηγαινω για καρπουζι τωρα.

4 σχόλια:

moody allen είπε...

κι εγω παω για βιοκλιματική.
δικαιο ε?

γιατι ολοι μου οι φιλοι
ειναι στην παραλια
ή τρωνε καρπουζι
ή ξυνουν με νάζι τα παπαρια τους
ή (στη χειροτερη) πινουν καφεδες και τσιπουρα?
κι εγω δινω μεχρι τις 17 ιουλιου?

πως τα καταφερνω ετσι καθε φορα?..

BlameMe είπε...

θα περασεις? ή μιλαμε για μια (ακομα) αυταπατη?

moody allen είπε...

γ.ε.ξ. (γελαω εξω δυνατα)

θα περασω,
αλλα σημασια εχει οτι εχω αλλες 10 μερες σουβλας.
και αυτο δεν ειναι αυταπατη.

κινδυνος κεφαλαιος είπε...

αυταπάτη ή
αυταπάρτα