12 Νοεμβρίου 2009

Περιγραφή

Είδα αυτό το φράκτη τυχαία στο ίντερνετ. Για μία ακόμη φορά, προσπάθησα να μη δώσω σημασία στη σκέψη που με τυραννεί τα τελευταία τεσσερα και μισό χρόνια.
Δεν μπορώ να περάσω καλά πλέον.
Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί δε βρίσκω την αφορμή σε κάτι που να εντυπωσιάζει. Το γιατί σχεδόν το ξέχασα προς στιγμήν, αλλά μιας και αυτό συμβαίνει διαρκώς, θα υποθέσω κάτι που ίσως επανέλαβα πριν λίγο στο κεφάλι μου. Με έχει κατακλίσει το άγχος.
Κατά καιρούς με βρίσκω να παρατηρώ τους τρόπους που αντικρύζουν τον εαυτό τους στους άλλους οι υπόλοιποι. Μένω άναυδος που αδυνατώ να επιλέξω με βάση το πότε περνάω καλά.

Έχω καταλήξει πως η συνήθεια είναι το σπίτι κάποιοιυ. Όλο και λιγότερο βγαίνεις από αυτή όσο μεγαλώνεις. Κι αν έχεις συνηθίσει να είσαι ξερόλας, έτσι θα είσαι.
Αν έχεις συνηθίσει να είσαι παρτάκι, έτσι θα είσαι. Αν έχεις συνηθίσει να είσαι έξυπνος, έτσι θα είσαι. Μικρός, ποζεράς και βαύκαλος.

Το ζήτημα όμως βρίσκεται σε ένα στρώμα σκέψης παραπέρα, ή παραμέσα, αναλόγως προσωπικής οπτικής.
Αν έχεις συνηθίσει να είσαι τίποτα και το σπίτι σου είναι άδειο, κοιτάς τα έπιπλα και την οικογένεια του γείτονα.

Δεν έχω τη δυνατότητα να περιγράψω και άσκοπα κουράστηκα ξανά.
Η κατανόηση και η διάυγεια είναι έξω από το φράχτη πλέον.

3 σχόλια:

astrap είπε...

παρε ενα ποδηλατο κ εσυ

BlameMe είπε...

to periegrapses polu efstoha an k den katalava akrivos giati milas.

k ego niotho perierga gia ton eauto mou. k kamia fora ashima. gia tin akriveia, niotho kala, polu kala omos, mono otan ton paizo. k idiaitera ligo protou telioso. theos eimai tote. meta omos niotho ligo malakas...xmmm,, giati arage??

μελ είπε...

http://www.blogger.com/profile/13475817109695260517