8 Δεκεμβρίου 2009
αχ
ο σουγκαρ ειναι με τον σιμαο στο σπιτι κ ποιος ξερει τι κανουν. σιγουρα περνανε καλα,
ο μελιδας διαβαζει πεηπερ σε ομορφα καφε στη βαρκελωνη κ δινει συνεντευξεις,
ο μπελε εξηγει στους νεους θαυμαστες του πως προεκυψε η αγαπη για τα γκραφιτι,
η λοπι δινει συμβουλες στους σχεδιαστες ιταλικων οικων μοδας για τη θερινη κολεξιον 2010,
ο ρτμ θα γκομενιαζει. ειμαι σιγουρος. με μπιλοου τουεντι γκομενα,
ο αστραπογιαννος θα τραγουδαει σε καμια παμπ πιανοντας με το δεξι του χερι το λευκο μπουτι μιας μεθυσμενης αγγλιδας,
ο ρεζουμ, θα χεζει. ειμαι σιγουρος. ή θα σκεφτεται. και θα χεζει μαζι. κ σιγουρα θαχει καμια τρελη εμπνευση. ετσι γενικα,
η μανθου θα πινει ιταλικα κρασια τρωγωντας στους δωρεαν μπουφεδες του μιλανου,
η βαλεντινα δεν ξερω τι μπορει να κανει. αφου δεν τη ξερω. αν και ειμαι σιγουρος οτι αυτη θα μαι εχει φαντασιωθει,
και εγω ειμαι σπιτι και ακουω ενα τραγουδι του σινατρα. αυτο που λεει:
When I was 17,
It was a very good year,
It was a very good year,
For small town girls,
and soft summer nights,
We'd hide from the lights,
On the village green,
When I was 17.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
τωρα που ξαναδιαβασα το ποστ, ενα εχω να πω. με εχει φαει (και) η πολυ σιγουρια.
οχι δεν ειμαι σε παμπ,θα σε διαψευσω,ειμαι σπιτι,μιλαω με τον μελιδη κ μου αφιερωνει τραγουδια του στυλ:
Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά ω
π' άναψες το καημό μου
είσαι μικρός και δεν χωράς
τον αναστεναγμό μου (Δίς)
ή
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδυάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δεν μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί
κι αλλα τετοια
κ πριν απο αυτο κοιτουσα ποσο κανουν οι πουτανες στο λονδινο
http://www.londonescortguide.com/
μπραβο αστραπό.
μπραβο αγορι μου.
αλβη, αυτό με την υπερβολικη σιγουρια το εχω νιωσει απειρες φορες
και ειναι το απολυτο χειροφρενο.
ναι μεν σε ωριμαζει αποτομα και αποφευγεις μετεπειτα μαλακιες
αλλα το κακο οτι σου κοβει τα φτερα σαν βουτυρο.
φοβαμαι πως μπορει να το νιωσω κι εγω αμεσως μολις πατησω δημοσιευση.
ηδη το ενιωσα,
που δινω συμβουλες εκ πειρας στον ιωσηφιδη.
οποτε θα κανω αυτο που ξερω καλυτερα.
γιουτζιζντοτκομ.
εμπρος, στο δρομο που χαραξε ο αστραπογιαννος.
"..ήτανε σίγουρη για τον εαυτό της..."
δεν ξερω αν σας θυμίζει κάτι.
είναι τέλειο να είσαι σίγουρος γιατί σημαίνει πως είσαι στην απόλυτη ισορροπία με τον εαυτό σου.
έγω σούγκαρ όταν είμαι σίγουρος είμαι στην απόλυτη ισορροπία με τον εαυτό σου πάντως
αστραπο, αν πεσεισ σε καμια καλη κρατα τηλεφωνο. (ποσος παει αληθεια..) ισως ανεβω πανω, το φεβρουαριο. θα παρω και τον σιμο μαζι μου που θελει να ερθει σιγουρα. μαζι και ο λαρυ που το λονδινο ειναι η αγαπημενη του πολη.σιγουρα.
ο μονος σιγουρος παντως ειναι ο κινδυνος. πρωτα αποφασιζει για το τι ειναι σιγουρος και μετα βρισκει τα επιχειρηματα. απολυτο ρισπεκτ. απο αυτον μαθαμε ολοι
οι λέξεις κλειδιά στα κόμμεντς είναι βούτυρο,ισορροπία και ρισπέκτ πάντως!
αρτιέμ εδώ (απ'το πισί του σιμάου)
to tragoudi afto einai poly omorfo pantws kai efkolo gia na soy prokalesei nostalgiki diathesi. parakseno pragma.
ναι, πολυ παραξενο.
ειδικα για σενα.
μπαλαντεζα να σου δειξουνε θα μελαγχολησεις.
πες μου αλήθεια, πόση ώρα σκεφτόσουν λέξεις χαζές μέχρι να καταλήξεις στην μπαλαντέζα και ποιες λέξεις προσπέρασες μέχρι να φτάσεις σε αυτήν
μαλακα ποσο καλα με ξερεις?
ή μηπως ειμαι απλα καθυστερημενος
με την ευρητερη εννοια
και δεν σου ηταν και πολυ δυσκολο?
λοιπον
3 λεπτα και
νεροπιστολο, πριζα, ψυγειο, θερμοσιφωνο, σιφων (που τελικα νομιζω πως θα ηταν σοφοτερη επιλογη)
αλλα απο την αλλη
κανω λαθος για το ποιόν σου, αγαπη?
Δημοσίευση σχολίου