30 Ιανουαρίου 2010

Λέξεις για την καρτέλα.

Εδω και κάποια χρόνια η εντοπ(ο)ιότητα του προιόντος μας -όπου προιον η ανταλλακτική αξία του εαυτού μας- τείνει να εξαλειφτεί.Η ευκολία με την οποία ήρθαμε Αθήνα προχτές, μ 'εκανε να σκεφτώ πως κλισέ του τύπου "μονη πατρίδα μας η γη", "καμια πατρίδα για τους μελλοθάνατους" και άλλα τέτοια, αρχίζουν και βρίσκουν επικίνδυνη εφαρμογή στην καθημερινότητά μου.(μας?)
Το μεταβαλλόμενο κοντεξτ μας, συνθλίβει το παλαι ποτέ πλούσιο ιντεξ μας.Η Θεσσαλονίκη έχει τελειωσει προς το παρόν, απο το Βόλο έχω μετακομίσει νοερά απο πέρυσι, και την Αθήνα δεν θα την αγαπήσω ποτέ.Δεν υπάρχει πλαίσιο να με ορίσει κι αυτο με κάνει πολύ κυνικό, βαρετό, κουρασμένο.

Επίσης σκέφτηκα πως υπάρχουν 2 τρόποι να δώσεις κύρος στα γραπτά σου.
Ο ένα ειναι "να τα βάλεις σε εισαγωγικά και με ιταλιξ γράμματα"
κι ο άλλος είναι να υπογράψεις ως Kindynos ή Κouradianos.
Με τον πρώτο, φλερτάρεις γκόμενα.
Με το δευτερο, μπαίνεις στο δημόσιο.
Με συνδυασμό των δύο, μπαινεις σε γκόμενα.

1 σχόλιο:

moody allen είπε...

λιγα λογια για το βολο ρε φιογκο.

για να δωσεις κυρος στα γραπτα σου αρκει να υποσημειωσεις οτι τους ξερεις προσωπικα, δε χρειαζεται να πλαστοπροσωπησεις.
για μενα ομως, που δεν μπορω να φλερταρω ουτε με το δημοσιο, τι συμβουλη εχεις?