15 Μαρτίου 2010

#11

μυκονος [α.κ.α. σαμοθρακη].
απο τη δεσποινιδα μανθου βια φεησμπουκ.

μας γαμησε το συμπαν μεσημεριατικο.
πως εγω να δουλεψω?



The door slammed loud and rose up a cloud of dust on us
Footsteps follow, down through the hollow sound, torn up

And you will go to Mykonos
With a vision of a gentle coast
And a sun to maybe dissipate
Shadows of the mess you made

How did any holes in the snow tipped pines, I find
Hatching from the seed of your thin mind, all night?

And you will go to Mykonos
With a vision of a gentle coast
And a sun to maybe dissipate
Shadows of the mess you made

Brother you don't need to turn me away
I was waiting down at the ancient gate

You go
Wherever you go today
You go today

I remember how they took you down
As the winter turned the meadow brown

You go
Wherever you go today
You go today

When I'm walking brother don't you forget
It ain't often you'll ever find a friend

You go
Wherever you go today
You go today

3 σχόλια:

μελ είπε...

σιμο πωπω, μελαγχόλησες? θυμάσαι που στο τραγούδαγα στο αυτάκι?

Kostantia Manthou είπε...

Αλήθεια, δεν μπορώ να σας καταλάβω.Γιατι μελαγχολείτε?Δική σας δεν είναι η ανάμνηση? Και αντε πες, ο παναγιώτης εχει ένα θέμα με τις αναμνήσεις, όταν θυμάται κάτι στενωριέται λες και είναι μια αναμνηση κάποιου άλλου και ζηλεύει που δεν είναι δική του, αλλά κι εσύ ρε σιμο?

moody allen είπε...

δε σου κρυβω οτι εκλαψα λιγο παναγιωτη.
κι εσυ κωσταντια με μπερδεψες λιγο με την ιδιοκτησια των αναμνησεων, αλλα ξερεις οτι ειμαστε συναισθηματικα παιδια και ζουμε για να θυμομαστε.
καντε τοπο να περασει το παρελθον!