12 Νοεμβρίου 2010

οχι, δεν θα το αντεξω

εμεις οι ελληνες του εξωτερικου, νοσταλγουμε την πατριδα και βλεπουμε τις ειδησεις των 8 για να την θυμομαστε.

ποτε μα ποτε ξανα δεν αισθανθηκα τοση αηδια, οση οταν βλεπω τον κακλαμανη.

πραγματικα ο ανθρωπος επιβαλλεται με την παρουσια του οπως μια κουραδα με την βρωμερη μυρωδια της. οποιοδηποτε επιχειρημα μοιαζει μικρο και ανημπορο μπροστα στην απιστευτη ασχημια της ψυχης του.

ονειρο ζωης: να γνωρισω εναν ανθρωπο, εναν, κατω απο 95 χρονων, ο οποιος θα ψηφισει τον κακλαμανη την κυριακη. ή, καποιον που θα μπορει να ψηφισει εναντιον του και δεν θα το κανει.

εχω καταδικαστει σε ισοβια. καθε φορα που θα ξερναω απο δω και περα, καθε φορα που θα χω πιει τα κερατα μου ή θα χω φαει ενα σωρο μαλακιες και θα βγαζω τα αντερα μου, θα κοιταζω τα ξερατα μου και θα βλεπω τον κακλαμανη.

αν βγει, παρτε με τηλεφωνο να μην γυρισω.

πραγματικα, δεν ηξερα. δεν ηξερα. απλα, ακουσε τον να μιλαει. βρες τον στο γιουτιουμπ. αν δεν τον εχεις δει, θα σ ο κ α ρ ι σ τ ε ι ς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: