απο το μπλογκ του λαρρυγγα
Ανώνυμος είπε...
Ο Μπόρχες ειναι τα πάντα.Είναι η ίδια του η Βιβλιοθήκη.Όπως πολύ εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Καλβίνο ο Μπόρχες είναι "ιδέες,ιδέες,ιδέες...".Το μόνο κακό με τον Μπόρχες,για μας που τον έχουμε διαβάσει,είναι οτι δε μπορούμε πλέον να τον διαβάσουμε για πρώτη φορά.
Σταύρος
11/1/11 12:26
μελ είπε...
και τα πεζά και τα δοκίμια και τα ποιήματα σταύρο?
12/1/11 01:26
Ανώνυμος είπε...
Τα πεζά όλα,απ'τα δοκιμια τα περισσότερα,ποιήματα λιγότερα-ας είναι καλά ο Κυριακίδης-.Αυτό που θέλω να πω ειναι οτι όταν ξεκινάς να διαβάσεις κάποιον για πρώτη φορά είσαι σχετικά ήρεμος με φυσιολογικους παλμούς και αδιάφορο εγκεφαλογράφημα.Οταν διαβάσεις Μπόρχες όμως ενεργοποιείται ενα ιδιαίτερο σύστημα συναγερμού,που σε τραβάει έξω απο το σώμα σου σε βάζει δίπλα Του και σου δείχνει πόσο μικρός μπορεί να είσαι.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι διάβαζα το Αλεφ ένα καλοκαίρι του 2000.Επόμενο διήγημα ήταν τυχαία το "σπίτι του Αστεριου".Ήταν μεσημέρι και θα διάβαζα όσο μπορούσα.Μόλις το διάβασα όμως έκλεισα το βιβλίο και άρχισα να κρυώνω.
ποσο θεος εισαι ρε μαλακα?
ο αλλος εχει βγαλει τα σωψυχα του
για τα απαντα του μπορχες
και πας και κολλας μια μαλακια
και γελαω μια βδομαδα.
δεν ξερω γιατι μου φαινεται τοσο αστειο,
αλλα ειναι σαν να σε βλεπω.
ο μπελεμου καταλαβαινει πως το εννοω.
2 σχόλια:
Σίμο για κάποιο λόγο όταν μπήκες στο στρατό, σε εγκατέλειψε ο εγκέφαλός σου.
το φοβομουν πολυ αυτο.
και δε λεει να παρω αναβολη τωρα.
το βουλωνω, λοιπον.
τα λεμε τον αυγουστο.
Δημοσίευση σχολίου