Σε 20 χρόνια από σήμερα a.k.a Οι μελλοντικές αναμνησεις ενός πενηντάρη.

14 Μαιού του 2014 Bλέπω eurovision με τη γυναίκα μου τη Σοφία (όχι αυτήν που είμαι τώρα, αυτή με παράτησε το 2012, μια Πέμπτη, όταν στο πρόσωπό μου είδε τον εαυτό της από μέσα και λύγισε κάτω απ' το βαρύ φως της Αποκάλυψης.). Η Σοφία είναι 24, φρέσκια αρχιτεκτόνισσα (δηλαδή μαιτρ της επιφανειακής ευφυίας), πανέμορφη (δηλαδή βυζάρες), και με υγιή άποψη για την τέχνη (δηλαδή γκραφιτού). Θεσμικά βαριέται φουλ τους διαφημιστές, αλλά θενκ γκαντ πηδηχτήκαμε πριν της πω τι δουλειά κάνω. Πρώτο ραντεβού, με γάμο, 6 μήνες μακρυά. Μπαμ μπαμ. Απωθημένο από την άλλη Σοφία. Τα οικονομικά μου είναι γαμώ, ασ όψονται τα αμοιβαία που καβάντζωσα όταν ψιλιάστικα την Μεγάλη Φάπα του 2011, κάνα δίμηνο πριν συμβεί. Δημιουργικά εχω αρχίσει να λυγίζω και τρώγομαι να κάνω κάτι άλλο. Ειδικά σήμερα τρωγομαι πολύ.

14 Μαίου του 2025. Αμ φάκιν χάπυ. πούλησα την εταιρεία που άνοιξα πριν από 11 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος 15 Μαίου του 2014 και μπόρεσα να ξεχρεώσω αξιοπρεπώς, και να δώσω και γαμώ τις αποζημιώσεις στα Παιδιά που δουλεύουμε μαζί. Εχω ωραίες αναμνήσεις από αυτήν την εταιρεία. Ταξίδια στις Κάννες, Βραβεία, φήμη που να κάνει εύκολη την ανωτερώτητα μου όταν κάποιος λέει κάτι κακό για μένα, γιατί λέγε ότι θες ρε μαλάκα κοίτα τι έχω κάνει εγώ και κοίτα τι έχεις κάνει εσύ. Ανάμεσα στις υπηρεσίες που προσέφερε η εταιρία μου, ήταν η διαφήμιση και η επικοινωνία, το problem solving και η στρατηγική μεγάλου ορίζοντα. Όλα βασίζονταν σε ένα μεγάλο πεφωτισμένο think tank, τα Παιδιά, και σε ένα λογισμικό που είχε φτιάξει ο Κουραδιανός, πριν ανακαλύψει τα ψυχεδελικά ναρκωτικά και το Θεό (δηλαδή τον Κουραδιανό). Ο Κουραδιανός είναι και κουμπάρος μου και θαρθει μετά από δω να τα πιούμε, γιατί αν και χωρισα συνειδητοποιημένα νιώθω λίγο σκατά. Η πρώην γυναίκα μου, η Σοφία (όχι η αρχιτεκτόνισσα, μ'αυτή χώρισα κάνα εξάμηνο αφού παντρευτήκαμε όταν μια μέρα κοίταξα το πρόσωπό της και δεν είδα το πρόσωπο της πρώτης Σοφίας, και δεν άντεξα το κενό της έλλειψης), και μητέρα των δύο αγοριών μου (σιγά μην έκανα κορίτσια και ζούσα σε μακάριο έρωτα για πάντα. έκανα δυο μελαχρινούς, παντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους πρηξαρχίδηδες, ξερόλες, ίδιοι ο πατέρας τους, που τους αγαπώ όσο τίποτα), αποφάσισε ότι δεν παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά. Της εξήγησα ότι το κάνω επίτηδες, ότι νόμιζα ότι το χε καταλάβει απ την αρχή, κι ότι αν δεν της αρέσει και προτιμά σοβαροφάνεια και αιμορροείδες να παντρευτεί κάνα δικηγόρο. Παντρεύτηκε.

14 Μαιου 2031. Έχουν περάσει δέκα μέρες από τα γενέθλια μου και σήμερα το πρωί όπως έτρωγα συνειδητοποίησα ότι έγινα 50. Μ' έπιασε σύγκρυο και προσπάθησα να το κρύψω από τη γυναίκα μου, τη Σοφία, γιατί είναι μόλις 32 και ευτυχώς έχει μασήσει φούλ από το προφίλ το αγέραστου Σάτυρου που της έχω λανσάρει. Συνειδητοποιώ ότι ενώ μ έχει πιάσει σύγκρυο εγώ προσπάθώ να το κρύψω, γελάω με τον εαυτό μου, και η οικειότητα της συγκεκριμένης ανασφάλειας μου θυμίζει όταν ήμουν 20. Κατά βάθος είμαι ακόμα 20. Κατα βάθος αυτό γουστάρει η γυναίκα μου και όχι τον αγέραστο Σάτυρο. Κατα βάθος γι αυτό τσακώνομαι με τον γιο μου.
Χτες είδα την Λόπι και μου πεσε το σαγόνι με τα μπούτια της. Δεν της φαίνεται καθόλου ότι είναι 40 (!!!) όπως μου πε. Και η κοπέλα της καύλα. Δεν της το χα το λεσβιακό της Λόπις αλλά αλλάζει ο άνθρωπος. Ο Κίνδυνος με είδε μια μέρα στο Καζίνο. Μου γέλασε αλλά δε μου μίλησε. Είναι ίδιος ο πούστης και κάποιος μου πε ότι το Καζίνο είναι δικό του. Με τον Λάρυγγα βρισκόμαστε αλλά περισσότερο καπνίζουμε παρά μιλάμε. Ναι καπνίζει. Στη φάτσα είναι σαν παιδάκι.