καθε βραδυ

μεχρι τις 31 ιουλιου, οταν θα θελω να βαλω τα κλαμματα απο την κουραση και το αγχος, εκει γυρω στα ξημερωματα, θα σκεφτομαι οτι υπαρχει ο καριμπου, και οτι εζησα αυτη την απιστευτη συναυλια του. και θα περνω κουραγιο.