hk #1

καλα μιλαμε το χκ γαμαει. η φυση, ο κοσμος, οι ουρανοξυστες και πανω απο ολα οι τιμες στα διαμερισματα. για πλακα, ενα δωματιο βγαινει 6-7 κατοσταρικα ευρω. οχι οτι το εψαξα ιδιαιτερα βεβαια. για μενα κανονισε ο φιλος μου ο σιμιν. πολυ καλος φιλος, αν και δεν βαζω στοιχημα οτι μπορω να τον ξεχωρισω αναμεσα σε αλλους 2 κινεζους φοιτητες του ίδιου ύψους(το οποιο ειναι η ντιφολτ επιλογη στο ντροπ νταουν μενου).

και χαρη στο σιμιν βρισκομαι στο χωριουδακι που ειναι ατζασεντ στο καμπους του πανεπιστιμιου, απο την εξω μερια. μας χωριζει ενασ μικρος λοφος, με πυκνη βλαστηση. τα παντα εδω ειναι με πυκνη βλαστηση. οι λοφοι εχουν πυκνη βλαστηση απο δεντρα, μπανανιες και θαμνους, οι καντινες απο φοιτητες που κανουν ουρα να φανε, το μετρο απο τον απειρο κοσμο που μετακινειται.

το ταη πο μεη βιλατζ δεν εχει καμια σχεση με τα βιλατζ της αθηνας ή τα βιλατζ της αμερικης (προσπαθω να μιμηθω τον στρατουλενιο στο γραψιμο, βαρεθηκα να μιμουμαι τον πιτσιρικο). ειναι κανονικο χωριο. σαν τον αγιο θωμα της πρεβεζας το 1992.

την πρωτη μερα προσπαθουσε ο φιλος σιμιν να μου εξηγησει οτι το δρομο που ανηφοριζουμε για να παμε στο πανεπιστημιο, και ο οποιος περναει σχεδον μεσα απο το λοφο, τον διασχιζουν - κυριως τα βραδια - καποια ζωα. αγροιοχοιροι. φανταστηκα οτι με ψιλο-δουλευει. τον ρωτησα ποσο συχνα, αν εχει πετυχει αυτος καμια φορα κλπ και μου ειπε οτι εχει δει μονο μια φορα (ειναι 1 μηνα εδω) αλλα φοβηθηκε πολυ. με καθυσηχασε ομως λεγοντας οτι τα σκυλια γαυγιζουν πολυ εντονα οταν πλησιαζει καποιο και σε προειδοποιουν...

την ιδια μερα γυρισα μονος απο το πανεπιστημιο στο σπιτι.στισ 10 το βραδυ. αγροιοχοιρο δεν πετυχα αλλα κοντεψα να σκονταψω πανω σε μια σαρανταποδαρουσα η οποια ηταν σε μεγεθος παντοφλας. κανονικα. αν πηγαινες να την πατησεις το πολυ πολυ να την φορουσες πατινι και να σε βολταρε. μην σου πω τι αδειασα απο την καλτσα οταν εφτασα στο δωματιο...



ξερεις οτι οταν φοβασαι σε πιανει κοψιμο. ολοι το ξερουν. ξερεις ομως οτι μπορει να συμβει και το αντιθετο? σημερα το βραδυ, και ενω μολις γυρισα απο ικεα κουβαλοντας μαξιλαρια και στρωματα, παω στην κοινη μας τουαλετα για τα κακακια μου. ειχα φαει και ενα καρο νουντλς, παπιες και σουηδικα κεφτεδακια (στο ικεα). με υποδεχεται μια ταραντουλα στο μεγεθος της παλαμης μου. οκ, μπορει να μην ηταν ταραντουλα αλλα της εμοιαζε. ξαδερφης της το μακρυτερο. μου φυγε το χεσιμο με τη μια.

γυρισα πισω στο δωματιο-διαδρομο, κοιταξα ολες τις γωνιες/τοιχους/ταβανια για να σιγουρευτω οτι δεν με ακολουθησε και σφραγισα τη χαραμαδα κατω απο την πορτα (απο την οποια χωραει σχεδον ανθρωπος) με χαρτοπετσετες κουτια και τον τουριστικο οδηγο...

και πανω στην ωρα, αρχιζουν να ουρλιαζουν τα σκυλια. να τσιριζουν σαν τρελα. για κανα 5λεπτο. καλως τα παιδια, 2-0. και γουρουνι και μαρμαγκες...

ντεζα βου.

γαμω τις μαρμαγκες μου μεσα. τετοιες κολοαραχνες (αυτες με χοντρα ποδια) με ειχαν ταλαιπωρησει οταν ειμουν μικρος. οταν με εστελναν στα θερινα γκουλαγκ του αγιου θωμα. εκει, το σπιτι της γιαγιας το οποιο ηταν εξω απο το χωριο και στις παρυφες του βουνου, ειχε πιο πολλες μαρμαγκες παρα μυρμηγκια. το βραδυ βολταραν αναμεσα μας. υπηρχαν αναμεσα μας....να τες τωρα παλι..στο κανονικο μου χωριο δεν ειχαμε τετοια. το χειροτερο που ειχα παθει εκει ηταν να πατησω ξυπολυτος ενα βατραχο που ειχε μπει στο παπουτσι του παππου το οποιο πηγα να βαλω αργα το βραδυ για να παω στην τουαλετα (ναι ηταν εξω απο το σπιτι).

ευτυχως τουλαχιστον το δωματιο ειναι μικρο και μπορω να το τσεκαρω γρηγορα για επισκεπτες. δηλαδη δεν ειναι ακριβως δωματιο. αν θυμασαι, παλιοτερα τα σπιτια στην ελλαδα ειχαν ενα διαδρομο/χωλ ο οποιος συνεδεε τα διαφορα δωματια. ε, εδω ειναι το αντιθετο, εχει ενα δωματιο στη μεση και γυρω γυρω διαδρομους με 1 κρεββατι και μια υφασματινη ντουλαπα το καθενα. σαν ηλιος ενα πραγμα.

τελοσπαντων. θα παω να αγορασω πιστολι για τα γουρουνια και εντομοαπωθητικο με ντι-ι-ι-τι για οτι ζυγιζει λιγοτερο απο 100 κιλα. θα λουζομαι καθε μερα με αυτο, αντι για σαμπουαν. καλυτερα καρκινος παρα μαρμαγκες. εξαλλου ειμαι τεσταρισμενος. μικρος, οταν επιανα ψυρρες η γιαγια μου με ψεκαζε με αεροζολ το κεφαλι και το τυλιγε με τη μαυρη μαντιλα της. τις γαμουσε τη μανα.

καλα να παθω ομως, λιγο η βαρεμαρα να ψαξω, λιγο η τσιγκουνια. τρεχα τωρα...

θα παρηγοριεμαι στην πισινα που ειναι διπλα στο λαμπ:

http://www.blogger.com/img/blank.gif


παρεπιπτοντως, το σαββατο ειδα την αλλη γιαγια-αυτη που ζει ακομα. εκει που τρωγαμε, επεσε μια αδεια σακουλα στο πατωμα και πηγα να τη σηκωσω και μου ειπε: αστην, δεν θα κλαψει, συνεχισε να τρως..απιστευτη, "δεν θα κλαψει". αυτη η γιαγια εχει τρελο χιουμορ. μαυρο κυριως. σαν τα ρουχα που φορουσε μια ζωη. γκριζαραν ακομα και αυτα πλεον.

ρε συ, ξεχασα να σου πω οτι στο διπλανο διαδρομο/δωματιο, μενει μια κοπελα. δεν την εχω δει ακομα, γυριζει αργα το βραδυ και το πρωι κοιμαται. μονο τα παπουτσακια της βλεπω καθε πρωι που φευγω. φυσικα δεν χωρανε και τα εχει εξω. ωραιες γοβες και διαφορα αλλα που μονο η λοπι ξερει να ονοματιζει..τι να λεμε τωρα.. δεν χρειαζεται να πω ποιος ειναι ο αριθμος του δωματιου της