29 Ιανουαρίου 2012

Αμ ε λάκη καντ.

 Α ρε κουφάλες.. Μέχρι χτες είχα δει τον Στρατουλένιο ιν φλες δυο φορές από έξι λεπτά η καθεμιά με αδελφική όμως οικιότητα την οποία κ εξαργύρωσα αυτό το σκ.  Πώς είναι δυνατόν να τρέφω τόσο θαυμασμό για έναν τύπο ο οποίος είναι ένας κανονικός άνθρωπος χωρίς κάποια στερεοτυπικά δικαιολογητικά θαυμασμού (τύπου νόμπελ νομινέησον ή 28 ποντους πούτσο κτλ)? Η απάντηση είναι ότι έχει τον θαυμασμό από αυτούς που θαυμάζω και αγαπώ. Και με τον καιρό αυτό γίνεται τόσο δυνατή αναπαράσταση στο κεφάλι μου, και ταυτόχρονα με την οικιότητα που χτίζεται από τις διαρκείς αφηγήσεις των άλλων, το "ο φίλος σου είναι φίλος μου" δεν γίνεται συνειδητή επιλογή αλλά γκλόριους αντανακλαστικό. 

Και όταν επιτέλους τα λέμε σαν άνθρωποι από κοντά η αλήθεια έρχεται να κουμπώσει στην προσδοκία (λες και θα μπορούσα ποτέ να διακρίνω τη διαφορά). Κι αυτό είναι που με καβλώνει στα άτομα του crew. Ότι ο θαυμασμός του ένος για κάποιον άλλο, αναντίρρητα, αυταπόδεικτα και άμεσα γίνεται κολλητικός για τους υπόλοιπους. 

Και ας μην έχω γράψει άπειρες εργατοώρες συναναστροφής και τσιπουροποσίας με όλους κάθε φορα που συναναστρέφομαι τους φάνκυ αρλεκίνους του crew νιώθω και γαμώ και γίνομαι καλύτερος τύπος.

Και κάθε φορά το αντιμετωπίζω με έκπληξη, καθώς ενώ είμαι σίγουρος για τη νομοτέλεια της εμφάνισης του feeling αυτού, είναι τοοοοοσο φακιν γκλόριους που με αφήνει χαζό.

Αυτό το σκ ρόλαρα με γκραντ μάστερ Τζόζεφ και ακούσαμε Μούνντογκ εκεί που οι άλλοι ακούγαν κάτι άλλο. 

Αυτό το σκ άκουσα Στρατουλένιο στην τρομπέτα και συγκινήθηκα σαν να έβλεπα να παίζει ο αδερφός μου.

Αυτό το σκ πάρλαρα με RTM  και μού λεγε μόνο την αλήθεια.

Αυτό το σκ ο Κίνδυνος μου δειξε διακριτικά κι ωραία πως υπάρχει και η άλλη πλευρά στην σκέψη που θωρησα έξυπνη με δικά μου πνευματικά δικαιώματα και πατέντα ενώ ανάμεσα στους δυό μας, μόνο αυτός είχε δίκιο.

Αυτό το σκ ο Polygrains έπαιξε γκρούβες μόνο για μένα. τον μπάσταρδο τις κάρφωσε.

Παίζει ένα δίκτυο ανθρώπων που μασονικά αλληλεπιδρούν με την μεγαλειώδη ιδιαιτερότητά τους ενώ ταυτόχρονα φαίνονται κανονικοί. Στους άλλους. Γιατί στα μάτια των μελών του crew, κανένα μέλος δεν είναι κανονικό. και με το δίκιο τους.


Άη φηλ φάκιν λάκυ. Κι αν υπάρχει Θεός(Ιωσηφίδης) τότε άη φηλ φάκιν μπλέσσντ.

ΥΓ1 μου αρέσει μια δήμητρα
ΥΓ2 στρατουλένιε δεν δικαιόλογείσαι να μην εμφανίζεσαι στην Αθήνα. Ειδικά τώρα που έχεις και γκόμενα εδώ. Είναι μούνος, σε θέλει σαν τρελή και οι φίλες της την φωνάζουν Εμσή.
ΥΓ3 μελίδη. μου χεις λείψει γαμημένε μπάσταρδε. σ' αγαπώ.
ΥΓ4 σίμο, σίμο η φωλία των αίλουρων στο μαρούσι σε καλεί.

1 σχόλιο:

BlameMe είπε...

αυτο το ποστ επρεπε να συνοδευεται απο τη φωτο σου με το καπελο και το ροπαλο.


δεν ξερω ποια δημητρα εννοεις, αλλα σιγουρα, οποια και να ναι, σε αγαπαει και αυτη.

θα της ετοιμασεις και μπραντσ?