9 Ιουνίου 2012

Η φάση είναι γιογιογιο

Απο το πρώτο δευτερόλεπτο που πατησα Δεν έχει σταματήσει να ρίχνει αυτό το γαμωψιλοβροχο Που πιθανόν ο μελιδης να λάτρευε Αλλά δεν αντεχεται, με τίποτα, λέω αλήθεια. Σαν να σε ψεκαζουν με σπρέι συνέχεια, Τόσο ελαφριες σταγονες, που όπως κι αν βάλεις την ομπρέλα, Βρίσκει τροπο και καταλήγει στα γυαλιά. Μια ζούχνα. Κατα τα αλλά δεν ξέρω αν είναι ωραία η όχι. Θέλω να πω, είναι όμορφα, Αλλα ήδη μου έχει σπάσει τα νεύρα το τζετ λακ που δεν μπορω να κοιμηθώ Και η διαφορά ώρας, που δεν μπορω να επίκοινωνησω. Και μεσα σε ολα αυτα, χθες περασα το ουλτιμεητ μαρτύριο. Πήγα στη γιαγιά μου και δεν έπαιζε να με αφήσει να φύγω. Κοιμήθηκα εκει το βράδυ. Αφού τα είπαμε απο κοντά μετα απο κάτι χρόνια, Μου έκανε και βραδινό (απίστευτο, με έβαλε να φάω 3 μπουτια κοτόπουλο και 1 ταψί πατάτες με το ζόρι, Ένιωθα ότι ερχόταν το τέλος μου), Και μετα πήγε για ύπνο. 9 η ώρα το βράδυ.. Κι εγω έμεινα εκει, χωρίς Ίντερνετ, Χωρίς βιβλία, χωρίς μουσική Και με φουλ τζετ λακ και υπερένταση*, Ξύπνιος μέχρι τις 7 το άλλο πρωί. Σκοπανθρωπος. Έχω κόψει και το τσιγάρο (προσωρινά τουλάχιστον) Και δεν είχα απο που να πιάστω. Πόση ενδοσκοπηση να κάνεις? Ανακάλυψα βέβαια ένα κόλπο. Την ελεγχόμενη εσωτερική πρόκληση πανικού, Με απώτερο σκοπό να μάθω να τον ελέγχω χωρίς να παρασυρομαι απο υπερβολές. Τις πρώτες 3 ώρες τα πήγα πολυ καλα. Μετα άρχισα να χάνω τον έλεγχο και πρωτού γίνει κανένα κακό, άνοιξα την τηλεόραση. Τελικά υπάρχει και χειρότερη τηλεόραση απο την ελληνική. *η υπερένταση αυτή είναι κατα κύριο λόγο Ένα συγκεκριμένο είδος άγχους Το οποίο είναι κατα κάποιο τροπο αυτοεκπληρουμενο. Δηλαδή: τι θα γίνει αν δε με παίρνει ο ύπνος τώρα που δεν έχω τι να κάνω? Και προφανώς έτσι δεν πρόκειται να σε πάρει ποτέ ο ύπνος. Οπότε και δεν κάνεις κάτι για να λύσεις το πρόβλημα Και στην ουσία οδηγείς τις καταστάσεις στη κατεύθυνση που φοβάσαι. Χρειάζομαι ειδικό γιατί μου συμβαίνει συχνά τελευταία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: