4 Σεπτεμβρίου 2013

το μεγαλυτερο προβλημα αν ζεις μεσα στο παρελθον σου (πχ στο βολο...) ειναι οτι δεν μπορεις να το αναπολεις και να μελαγχολεις με αυτο. σου διαλυει τις ψευδαισθησεις.

επισης, γινεσαι τοσο καλυτερος οσο καλυτερος ειναι αυτος που αντιγραφεις. σιγουρα καποιον πρεπει να αντιγραψεις. φροντισε να ειναι ο καλυτερος. αν δεν αντιγραψεις μην μπεις καν στον κοπο να ξεκινησεις.


αργοτερα θα βαλω και εικονα.

εβαλα.

τα νησια μου φαινονται απιστευτα. απιστευτα. σαν να σκεφτηκε καποιοσ και να εβαλε εξεδρες για να κανουμε βουτιες στη θαλλασα. σου λεει, εδω ειναι καλα τα νερα, ας βαλω μια χωματινη εξεδρα να υπαρχουν μερικες ταβερνες, μερικα μπαρς και παραλιες για να κανει βουτιες ο κοσμος. καθε χρονο, εδω και 10 χρονια, λεω οτι θα κανω 3 μηνες διακοπες στα νησια. ετσι που να μην θυμαμαι πλεον σε πιο νησι ειμαι. και παντα κολωνω 'η για καποιο λογο δεν το κανω. μια μερα, μια μερα....

κυθνος. δεν πηγα αλλα περασα. με το πλοιο. ενα χωματινο πραγμα βουτηγμενο μεσα στο μπλε νερο. τιποτα αλλο. ουτε δεντρο ουτε θαμνος. τα παιδακια απο εκει στανταρτ τα πηγαινουν σε ζωολογικο κηπο ('η κηπο σκετο) για να τους δειξουν πως ειναι τα δεντρα. τετοια ξεραηλα. πολυ μου αρεσει αυτο το σκετο πραγμα. σαν δυο μπαλες παγωτο, χωρις  τρουφα , σιροπι, αμυγδαλα και αλλα τετοια αχρειαστα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: