γιατι αγαπαω τον καριμπου.
1. μου αρεσει ο ηχος του. ιδιως ο τελευταιος δισκος. τα πληκτρα, σινθια, κιθαρες κλπ τα μπερδευει μια χαρα.
2. ειναι φαλακρος. οχι απο αυτους που το ξυριζουν αλλα απο τους αλλους. κανονικα μαλλι στα πλαγια και προσπαθεια να καλυψει τα ακαλυπτα απο πανω.
3. ειναι σωματαρας - οπως πολλοι φαλακρες - αλλα οχι υπερβολικος. και κανει και κολυμπι.
4. μου θυμιζει την πρωτη φορα που τον ειδα, οταν ο μελ του κανε σαπορτ στο γκαγκαριν.
5. οταν παιζουν παραλληλα ντραμσ αυτος και ο αλλος ο μαλλιας, τρελαινομαι.
6. εχει τα ντραμς μπροστα απο τις κιθαρες. και επισης ολο το συγκροτημα ειναι μαζεμενα σε 3 τετραγωνικα μετρα. τους βλεπεις συνεπως ολους με τη μια, οχι σαν τους αλλους του παπαρες, ενας εδω και ενας στου διαολου τη μανα.
7. ειναι μαζεμενος στη σκηνη, ουτε παπαριες ουτε εξυπναδες (οπως οι φλεημινκ λιπσ που μας τα πρηξανε..), και ταυτοχρονα φαινεται το παθος και η τρελα. χωρις φανφαρισμους.
8. οι εκτελεσεις ολων των κομματιων γαμησαν.
9. εχει διδακτορικο στα μαθηματικα απο το κεμπριτζ. επισης, υποψιαζομαι οτι η γκομενα του ειναι κοκκινομαλα - μια που κρυφοκοιταγε απο τα πλαγια της σκηνης.
τωρα δεν μπορω να μιλησω. εκλεισε ο λαιμος μου απο τις κραυγες. η καλυτερη συναυλια που εχω δει ποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου